Zelfreflectie Monoloog

Hallo allemaal. Dit is mijn reflectie over mijn monoloog die ik gehouden heb voor Drama. Ik vond dat mijn monoloog prima ging. Ik zal eerst eens bij het begin beginnen. Mijn tekst heette 'Veteraan' en ging over een oude krasse baas die iets ging vertellen over zijn oude leraar op de kazerne. Uiteindelijk blijkt hij kritiek te hebben op de jeugd van tegenwoordig, die in zijn ogen maar slap is. Mij leek deze tekst wel leuk. Toen ik hem voor het eerst las had ik al een bepaald beeld  bij hoe ik hem zou moeten verbeelden. Toch bleek het best moeilijk dit personage te spelen, om het niet saai te laten klinken maar ook geen typetje. Ik denk dat ik hier aardig in gelukt ben. Het werken met de groep ging opzich goed maar verliep soms wat moeizaam. Als we zelfstandig moesten werken dan gingen we in de aula zitten en namen we ons voor het over onze voorstelling te hebben. Dit bleek echter niet altijd te zijn. Vaak begonnen we dan met: "Oke, het draaiboek!", maar al snel zagen we weer andere mensen zitten in de aula en dan was het gedaan met de concentratie. Uberhaupt was de concentratie af en toe ver te zoeken. Ook tijdens de lessen met Mr. Pijpers erbij was er veel chaos. Hiervoor was ik natuurlijk ook verantwoordelijk. Ik heb tijdens de lessen wel goed proberen op te letten. Van Mr. Pijpers kreeg ik tips als dronken, bekakt spreken, mensen aankijken en staan tijdens de monoloog. Aan de laatste twee heb ik veel gehad. Ik keek namelijk op het begin het publiek (mijn mede-leerlingen en Mr. Pijpers) niet goed aan. Ook zat ik ingebogen. De eerste twee tips heb ik echter maar laten vallen, want ik kon dit niet goed brengen zonder een flat character te worden. De dag zelf vond ik niet erg spannend. Ik had er wel zin in. Voor mijn gevoel was alles prima voorbereid: Het decor was er, de folders waren gemaakt, muziek was geregeld, draaiboek lag er en ik kende mijn monoloog al vanaf de herfstvakantie. Maar toen ik op school aankwam zag ik dat dingen als de folders, muziek en draaiboek behoorlijk amateuristisch in elkaar zat. (ik vond dit betreffende muziek erg raar, want ik had alles thuis samengesteld en gebrand en op mijn laptop deed 'ie het...) Toch vond ik het toen niet echt spannend omdat ik het gevoel had dat het allemaal niet zo vele uit maakte en ik geloofde dat alles wel goed kwam. Daarbij heb ik ook al jaren achter elkaar (eenmaal per jaar, maar goed) in zaal 16 gestaan dus ik was wel iets gewend. Ik heb aan niemand van mijn klasgenoten echt iets gehad. Ik heb van hen geen tips gehad en ben zelf ook nergens op gekomen, zo van "he, da's leuk om zelf ook te doen!". Ook heb ik de voorstellingen van MADHOUSE en Samen Eenzaam pas op de voorstellingsdag zelf gezien.